Müzik programlı çalar saat gibi beynim bugunlerde. Her sabaha farklı şarkıyla uyanıyorum. Bir an oluyor '' sen eşittir ben'' bir an oluyor ''bom bom pow'' . Gozumu acarsam ses kesılıyor. Saka gibi.. Bilimsel açıklaması nedir bilemiyorum ama beynimdekı yorgunlugun bana kucuk bır seranatı sanırım. Çok fazla plan ve çok fazla soru işareti var aklımda sanırım beynim kendi kendini sakinleştirmeye çalışıyor.
Tutturdum kendıme altı aylık bır zaman dilimi ve bu zaman dilimi içine yapmak istediğim tum seylerı sığdırmaya çalışmaktayım. Sanki tabakhaneye tabak lazım yada omrum bıtıyor. Neden altı ay hiçbir fikrim yok. İşin garip tarafı planladıklarımın her biri de altı ayda bitecek şeyler değil. Kendimi zorluyorum, artık ne varsa bilinçaltımda. İmkansızı başarmak için savaş veriyorum resmen. Ve tatsızlaşıyorum bu halime keyfım kaçıyor..Hayatımda koca bir boşluk var şuan. Neşem ,tadım, tuzum çok uzaklarda şimdi. Psikolog Güzin ablaya yollasam bunu ''ah guzel evladım'' dıye baslar kesın gazetedeki o meshur koşesınde . Pek de severim ya kendisini pehh..
Takıntılı ve inat bir kişiliğim a dostlar. Bugunlerde pek bir tatsız, huysuz..Yılbaşına kadar bu moddayım çıkmaya da pek niyetim yok .Yılbaşının ertesı günü ise aldığım radikal kararları uygulamaya geçiyorum. Bırakılmayacak bir spor, mesleki bilgileri tazelemek adına bırkaç kurs, bu sefer alan bolumunden girilecek bir kpss maratonu, ingilizcede advanced e çıkmak , ehliyet almak ( itiraf: sınav gunu yol parkurunda yokuş olmayan bir kurs arıyorum çünkü tek fobim arabayla yokuş cıkmak yada sofor mahalınde yokusa cıkmak ! ) gibi gibi..
Umarım hiçbirinden vazgeçmem,gemileri yakmam.
imza: huysuz ve tatsız kadın
