Hicbir yaz boyle uzun surmedi hayatimda.Uzun ve her gunu olayli geciyor.Es kaza benle ilgili bir eksin yoksa gundemde onemli olaylar oluyor,birseyler degisiyor,birseyler kok saliyor. 25 senedir bu hayatta varim ama 25 seneye siganlari ayaklarimin altina koysam boyum bir 50 senelik yasanmisliga uzardi.
Salt kendi yasadiklarim degil, ailemdeki bireylerin her birinin yasadiklarinin bana bumerang gibi donusu de bana ait bu durumda. Ve ayaklarimin altindaki kutulara ekleniyorlar. Tum bu yasananlarin sahidi olarak hala yasamakta oldugumuz evi gosterirsek,resmen icinde bir romanin yazilmadan yasandigi anlar, evin her mt2 sinde asili durmakta..Kucuklugumun soyut,saydam hali evin icinde lulelerini savura savura kosarken ,aynadaki 10 yas yaslanmis goruntumle yanyana gelmeye korkuyor.
Bu soyut duygular da ayaklarimin altindaki yerlerini aldiginda ust uste kulelere sebebiyet veren goruntuyle bulutlara dogru yukseldigimi fark ediyorum. Iste o farkindalik anlarinda panik yapmama adina otokontrolumu inanilmaz bir inatla yonetiyorum. Eger otokontrolumu biraz bos birakirsam beni bulutlara kadar yukselten kimi kapali,kimi mumdan muhurlu kutularin kipirdadigini, ayaklarimin yikilmaya yuz tutan bu kutular ustunde dans etmeye basladigini hissediyorum. Sonra dengeyi saglamak icin isin icine kollarim giriyor. Onlar da dansa eslik ediyor. Tum kutulanip kaldirilmis yasanmisliklar da saga sola sallanmaya basladiginda cok gec olmus oluyor.
Cunku ne kutular,ne ben bu hayal dansinin hazzina dayanamiyoruz.Ve yikiliyoruz..Once kutular devriliyor ayagimin altindan,sonra ben gulumseyen ifadem,iki yana acik kollarimla hani uykunuzda yuksekten dusersiniz ya o hisle bulutlardan yeryuzune dusuyorum. Belki de cakiliyorum.. Eger ki otokontrolumu kaybetmeme degecek birsey varsa o beni cakilmadan tutup tekrar ciktigim yere koyuyor ( boyle birsey,biri,olay,zaman,mekan hic olmadi bakmayin oyle dedigime) Eger dusersem yer yuzune hic acimamis,kanamamis gibi yukseliyorum tekrar yerden topladigim kutularimla. Bir tek ayaklarimin altindaki kutular kipirdandigindaki panik dusme korkusu canimi yakiyor o kadar..
Ha bir de bir melodi dudaklarima yapisiyor duserken hep
Its what they call, the rise and fall ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yazar çizerli yanar dönerli olsun mumkunse :)