Bazi insanlar vardir mesela sabah 04:00 da baslar hayatlari aksam 22:00 da biter; atom karinca gibi 4-10 arasi milyonlarca isi yapabilirler ve yorulmazlar. Onlara hep gipta ile bakmisimdir cunku ben asla hergun ayni saatte uyanan biri olamadim hayatim boyunca.Max.1 ay ayni saatte uyandiysam diger 2 ay surekli degismistir yattigim ,kalktigim saatler.
Cok degil bundan 1 sene oncesine kadar (cocuklugum dahil) -hadi kalk gidelim- lafi tahammul derecemi asan,sinirlarimi zorlayan,her seferinde bin kat daha inat halimle dikilmeme sebep olan lafti.. Neden boyle oldu bilmiyorum ama disari cikmak hele ani planlar gerim gerim gererdi beni.Yanaklarım cekılır kusacak gıbı olurdum 'hadı gıdelım' lafına..Hersey planlı olmalıydı.Mumkunse bır hafta onceden davetıyeyle gelmelıydınız. Ta ki son 1 seneye kadar..
Simdi iceri giresim yok sanki onca yil ,o kucucuk cocukken -ben buyum iste- diye cemkiren ben degilmisim gibi -hadi-dedikleri an cikiyorum ve ciddi ciddi mutlu oluyorum. Insan cok degisik varlik ,değişken varlık.. (buarada kulaklık kulagımda muzık dınlıyorum sozde ama kulaklıgı laptop a takmadıgımı farkettım ,akıl bı karıs havada durumları )
Nerde kalmıstık.. Evet değişken birer varlığız hepımız. Kırk yıl dusunsem ılerıde bu noktaya varacagımı tahmın edemezdım. Ben ki koltukları oksayıp,duvarları open evsevıcı sapkın sahsıyet, eve gırmek ıstemıyorum. Ikı gun dısarda kaldıysam ucuncu gun evle konusuyorum.
Zaten bu ev de benı okadar benımsedı kı artık bebeklıgım,cocuklugum,genclıgım geçti sonuçta
Hal boyle olunca ben sevmemeye basladım bu evı. Vazgectım duvarlarını opmekten,koltuklarını oksamaktan.Hayat ınsanı maymun edebılıyor boyle ıste.
26 senelık ılıskımız bıtmıstır artık.
Benı azad etmesını istiyorum bu evın.
Yenı evıme grı koltuk secıp sarı yastıklar yaptırırken duvarlara sıyah beyaz Marilyn Monroe tabloları bakmak ıstıyorum..
Kusmadan sarhoş olmak istiyorum..
Aslında..
Sadece insanlarda birazcık masumıyet,
Çokça da huzur istiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yazar çizerli yanar dönerli olsun mumkunse :)