15 Temmuz 2012 Pazar

Portreler Üzerine..












Kpss bitti çok şükür. Gaaayet kotuydu benım için. Sadece 16 (yalnız onaltı ) matematik yapabilmek çok sinir bozucuydu. Sonrasında terki diyar eyledim şehrimi.Birkaç gün kafa dinledim mi dinlemedim mi hala karar veremediğim tatilimden sonra hala kuduz köpek gibiyim.Sinirliyim,ama kendime..Geçmedi etkisi velhasıl kelam.


Pek bir tatsız pek bir huysuzum bugünlerde. Ne yemek yiyebiliyorum ne uyuyabiliyorum. Bünyem zaten hassas, hastalanıyorum hal böyle olunca. Yaptığım hiçbirşey keyif vermiyor. Deniz,kum,gunesten sıkıldım tatilde mesela. Tenim güneşte cozurdarken nerde olmak ıstedıgımden bıle emın degıldım. Hele donuste evımde olmayı deli gibi istedim. Yok valla depresyonda falan değilim sadece hayat yorgunlugumu almıyor ,zaman beni düzeltmiyor.


Zamanla aram hiç iyi olmadı zaten kendimi bildim bileli. Bir de zaman herşeyin ilacı derler halt etmiş kim dediyse. Sözün bittiği yerde olmanın verdiği kapana kısılmışlıkla avutmak adına masal anlatmaktan farksız ki zaten. Masallar içinse fazla büyüğüz .. 30a 4 kala hergün başka bir farkındalıkla yol almak gerçekten yorucu. At gözlükleriyle yol almak istiyorum çünkü bazı farkındalıklar çok can acıtıyor. Belki de son 6 senedir kendimi dinlemek için çok boş vaktim oldu. Biraz kendimden uzak durmam gerekiyordur belki de kimbilir . Hayatımdan çıkarmadıgım bir kendim kalmıştım sonunda bunu da yapmak zorunda kalacagım galıba :) 



Bazen diyorum sabah 7 aksam 10 bir iş bulup çalışsam, ' etim benim kemiğim sizin ' desem kendimi dusunecek vaktım olmasa herşey daha güzel olur muydu? Söyle sabah kahvem elımde otobuslerde surunsem evraklar arasında kaybolsam bı yandan kavga etsem gelen gıdenle?


Ya da birkaç sene sonra çocuğuma adasam kendimi..Evime adasam kendimi,hayatımın odak noktası yapsam tekrar bi aptallık yapıp.


Ya da zaman hemen geçse yaslansam. Buruşmuş,kırışmış ellerimle bir kosede oturup yazılarımı yazsam.Deliliklerimi anlatsam pencereye gelen guvercınlere. Arada gelen gidenim olsa ,gencleri davet etsem kahve pişirsem onlara,beyazlamış saçlarımı ensemde toplayıp kibritle yaktığım sıgarayı burusan parmaklarımda sıkıstırarak hayat hıkayemı anlatsam.


Şimdilik çizebildiğim portreler bunlar. Daha yaratıcı olabilirdim evet farkındayım ama hiçbirine ait degilim.Kendimi daha fazla zorlayamayacagım. Bir de sanırım ne istediğini bilmek gerek yoksa evrene gıden sacma sapan sinyaller yuzunden işler daha da kotulesebılıyor.Evet istedigin sey ayagına geliyor ama biraz arızalı bir şekilde gelebiliyor aman dikkat ;)








Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yazar çizerli yanar dönerli olsun mumkunse :)